-
1 θάκημα
θάκημα, τό, das Sitzen, bes. der Hülfeflehenden am Altar, τί προςχρῄζοντα τῷ ϑακήματι, durch das Bitten, Soph. O. C. 1162, vgl. 1181. – Der Sitz, neben ϑρόνος, Soph. O. C. 1382; ὦ Πανὸς ϑακήματα Eur. Ion. 492.
См. также в других словарях:
θάκημα — θάκημα, το (Α) [θακώ] 1. (για ικέτες) το να κάθεται κάποιος κοντά στον βωμό 2. το κάθισμα («ὦ Πανός θακήματα», Ευρ.) … Dictionary of Greek
